ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΒΑΠΤΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΟΥΝ;

Πρώτη δημοσίευσις 5/11/2016  

Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας εάν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί;

Γιατί μας βαπτίζουν νήπια, καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;

Τα ερωτήματα αυτά ακούγονται συχνά, προκαλώντας την ερώτηση: Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;

Ή ακόμα θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει:

– Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί;

– Ζητάμε προηγουμένως την συγκατάθεσή του όταν θέλουμε να το εμβολιάσουμε;

– Καταστρέφουμε την ελευθερία του όταν του δίνουμε φαγητό ή όταν το ντύνουμε;

– Το ρωτάμε σε ποιά γλώσσα επιθυμεί να μιλά;

– Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;

Την σωματική υγεία του παιδιού την φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε. Την πνευματική υγεία του δεν θα την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα. Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;

Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι καλύτερο μπορούν, έτσι είναι φυσικό για τους γονείς που είναι πιστοί οι ίδιοι να νιώσουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού. Να γεμίσει από το Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή για αυτό.

Με το βάπτισμα το παιδί «εγκεντρίζεται» (μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα Μυστήρια.

Την σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, την γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες. Ώστε έτσι οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι το φρουρούν σαν γνώριμο παιδί του Θεού.

Το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να τα προφυλάξουμε από ένα μέγιστο κίνδυνο, για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδείες του διαβόλου.

Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία. Το λουτρό του Βαπτίσματος σε συνδυασμό με το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση.

Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το δικαίωμα να έχουν από την αρχή της ζωής του την ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ως μέρος της ύπαρξής τους;

Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν, όπως κάνει καθένας που αρνείται τον Θεό. Και ο Θεός αυτή την κίνηση την σέβεται και αφήνει αυτόν που Τον αρνείται.

Η Βάπτιση μας και γενικά η σχέση μας με τον Θεό δεν μας δεσμεύει. Μήπως άλλωστε ζούμε αν δεν το επιλέξουμε και επιδιώξουμε όπως ταιριάζει σε βαπτισμένους Χριστιανούς;

Επομένως ούτως ή άλλως διαλέγουμε. Αν κανείς θέλει να αλλάξει πίστη, δεν δεσμεύεται από το βάπτισμα. Το βάπτισμα σώζει τελικά όσους με τον καθημερινό τους αγώνα ενεργοποιούν την χάρη του Αγίου Πνεύματος που μένει αδιενέργητη στην ψυχή του. Το γεγονός της ταύτισης του βαπτίσματος με την αναγεννήση, δεν σημαίνει πως το βάπτισμα μας απαλλάσσει από τον προσωπικό αγώνα για την διατήρηση και την καρποφορία του πνευματικού δώρου.

Τα λόγια του Αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, τον 4ο αιώνα, «προς τους φωτιζόμενους» μπορούν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και στην εποχή μας:

«Δεν παίρνεις λοιπόν όπλο φθαρτό, αλλά πνευματικό. Φυτεύεσαι στο νοητό Παράδεισο. Παίρνεις καινούργιο όνομα που δεν το είχες πριν. Πριν από το βάπτισμα ήσουνα κατηχούμενος, ενώ τώρα θα ονομαστείς πιστός. Από την αμαρτία μετατίθεσαι, περνάς στην δικαιοσύνη, από το μόλυσμα στην καθαρότητα… Αυτό όμως δεν φτάνει… Έργο του Θεού είναι το φύτεμα και το πότισμα, και δικό σου η καρποφορία. Έργο του Θεού είναι να σου δώσει την χάρη Του, ενώ δικό σου να την δεχτείς και να την διατηρήσεις. Μην καταφρονείς την Χάρη, επειδή σου δίνεται δωρεάν, αλλά δέξου την και συντήρησέ την, λειτουργώντας την μέσα στην υπάρξή σου με πραγματική ευλάβεια».

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας