- Απόστολος Τίτος *
- Βαρθολομαίος, Απόστολος, Επάνοδος λειψάνου *
- Επιφάνιος και Ιωάννης, Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως *
- Μηνάς, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως *
Βαρθολομαίος, Απόστολος, Επάνοδος λειψάνου * - 25/8
3177 εμφανίσεις άρθρου
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο στην Αρμενία.
Το άγιο λείψανο του οι χριστιανοί το έβαλαν μέσα σε μια πέτρινη θήκη και το έκρυψαν στην Ουρβανούπολη.
Επειδή, όμως, η θήκη γιάτρευε πολλές ασθένειες, συνέρεαν σ’ αυτή πλήθη λαού. Γι’ αυτό οι ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν τη θήκη στη θάλασσα, μαζί με άλλες τέσσερις θήκες μαρτύρων. Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό.
Η θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία των άλλων τεσσάρων θηκών, αφού πέρασαν τη Μαύρη Θάλασσα, τα στενά του Ελλησπόντου, το Αιγαίο πέλαγος και το Αδριατικό, έφθασαν αριστερά της Σικελίας, στο νησί Λιπαρά.
Έπειτα, οι θήκες που συνόδευαν τη θήκη του Αγίου Βαρθολομαίου πήγε η κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας.
Τότε λοιπόν, ο Άγιος του Θεού αποκαλύφθηκε στον Επίσκοπο της Λιπαρός Αγάθωνα, ο οποίος, αφού κατέβηκε στην παραλία και είδε τη θήκη, έμεινε εκστατικός.
Με σεβασμό τότε, συνόδευσαν τη θήκη με το άγιο λείψανο εκεί όπου θαυματουργικά υπέδειξε ο Απόστολος του Θεού και όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός.
Δίκαια, έτσι, μπορεί να πει κανείς: «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. ξζ’, 36).
Δηλαδή,
Θαυμαστός είναι ο Θεός στις προστασίες που παρέχει στους Αγίους Του, που είναι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν.
Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α . Τον συνάναρχον Λόγον.
Εξ Εώας ως όρθρος ώφθη πολύφωτος, ποντοπορήσασα ξένως Βαρθολομαίε σοφέ, προς την Δύσιν η σορός η των Λειψάνων σου, του γαρ Ήλιου της ζωής, δαδουχεί τας δωρεάς, και σκότος παντοίων νόσων, ολοσχερώς διαλύει, των προσιόντων ταύτη πάντοτε.
Κοντάκιον.
Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ώφθης μέγας ήλιος, τη οικουμένη, διδαγμάτων λάμψεσι, και θαυμασίων φοβερών, φωταγωγών τους τιμώντας σε, Βαρθολομαίε, Κυρίου Απόστολε.
Ήκε προς την Δύσιν υπερφυώς, θαλασσοπορούσα, των λειψάνων σου η σορός, τις ουν ανυμνήσει, σοφέ Βαρθολομαίε, των ξένων σου θαυμάτων, χάριν την άφθονον.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐξ Ἐώας ὡς ὄρθρος ὤφθη πολύφωτος, ποντοπορήσασα ξένως Βαρθολομαῖε σοφέ, πρὸς τὴν Δύσιν ἡ σορὸς ἡ τῶν Λειψάνων σου, τοῦ γὰρ Ἥλιου τῆς ζωῆς, δαδουχεῖ τᾶς δωρεᾶς, καὶ σκότος παντοίων νόσων, ὁλοσχερῶς διαλύει, τῶν προσιόντων ταύτη πάντοτε.
Κοντάκιον.
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὤφθης μέγας ἥλιος, τῇ οἰκουμένῃ, διδαγμάτων λάμψεσι, καὶ θαυμασίων φοβερῶν, φωταγωγῶν τοὺς τιμώντας σε, Βαρθολομαῖε, Κυρίου Ἀπόστολε.
Μεγαλυνάριον.
Ἦκε πρός τήν Δύσιν ὑπερφυῶς, θαλασσοποροῦσα, τῶν λειψάνων σου ἡ σορός, τίς οὖν ἀνυμνήσει, σοφέ Βαρθολομαῖε, τῶν ξένων σου θαυμάτων, χάριν τήν ἄφθονον.