Θεόδωρος ο Γραπτός, Όσιος * - 27/12

 ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΓΡΑΠΤΟΣ
ΟΣΙΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Γραπτός έζησε τόν 9ο αιώνα μ.Χ.
Ήταν γιος του Ιωανά, από την Παλαιστίνη, και υπήρξε μαθητής μαζί με τον αδελφό του Θεοφάνη, στη μονή του Αγίου Σάββα.
Στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Ε’ (813-820) ήλθαν στην Κων/πολη, αλλά και οι δύο για το ζήτημα των αγίων εικόνων, περιορίστηκαν σε κάποια Μονή στο Στόμιο της Μαύρης Θάλασσας.
Ο βασιλιάς Μιχαήλ ο Τραυλός τους επανέφερε, αλλά αυτοί δεν θέλησαν να εξαγοράσουν την ησυχία τους με αδιαφορία στα εκκλησιαστικά ζητήματα και να νεκρώσουν τις ιερές πεποιθήσεις τους. Γι’ αυτό εκδήλωσαν με θάρρος τα φρονήματά τους και έτσι πάλι περιορίστηκαν από τον βασιλιά, σε κάποιο τόπο κοντά στο Σωσθένιο.
Αργότερα επί Θεοφίλου του Εικονομάχου, στάλθηκαν στην Αφουσία. Αν και εκεί είχαν μείνει πολλά χρόνια και είχαν αυστηρή επιτήρηση, αυτοί εξακολουθούσαν να φωνάζουν κατά της εικονομαχίας.
Τότε ο Θεόφιλος, γεμάτος θυμό, τους έφερε στην Κων/πολη, όπου τους μαστίγωσε ανελέητα.Και κατόπιν χάραξε στα μέτωπα τους με πυρακτωμένο σίδερο, δώδεκα στίχους για να τους στιγματίσει.

Πάντων ποθούντων προστρέχειν πρὸς τὴν πόλιν,
Ὅπου πάναγνοι τοῦ Θεοῦ Λόγου πόδες
Ἔστησαν, εἰς σύστασιν τῆς οἰκουμένης,
Ὤφθησαν οὗτοι τῷ σεβασμίῳ τόπῳ,
Σκεύη πονηρὰ δεισιδαίμονος πλάνης.
Ἐκεῖσε πολλὰ λοιπὸν ἐξ ἀπιστίας,
Πράξαντες δεινὰ αἰσχρὰ δυσσεβοφρόνως,
Ἐκεῖθεν ἠλάθησαν ὡς ἀποστάται.
Πρὸς τὴν πόλιν δὲ τοῦ κράτους πεφευγότες,
Οὐκ ἐξαφῆκαν τὰς ἀθέσμους μωρίας.
Ὅθεν γραφέντες ὡς κακοῦργοι, τὴν θέαν,
Κατακρίνονται καὶ διώκονται πάλιν.

Απ’ αυτή την αιτία ονομάστηκαν και οι δύο Γραπτοί.
Επί δε του Πατριάρχου Ιωάννου Ζ’ (836 ή 837), εξορίστηκαν πάλι στην Απάμεια της Βιθυνίας, όπου ο Θεόδωρος πέθανε και τάφηκε από τον αδελφό του Θεοφάνη.
Αργότερα το λείψανό του μεταφέρθηκε στη Χαλκηδόνα.
Ο εορτασμός του μας υπενθυμίζει πόσους αγώνες κίνησαν οι πιστοί, για να διαφυλαχτεί η ορθόδοξη διδασκαλία και λατρεία.
Και για τ’ αδέλφια δίνει λαμπρό μάθημα, για το ότι δεν υπάρχει τίποτα συγκινητικότερο και τιμητικότερο, από το να ζουν αφοσιωμένοι μέχρι θανάτου για τη νίκη της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Απολυτίκιον.
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείοις στίγμασι, σεσημασμένος, δώρον έμψυχον, τω Ζωοδότη, προσηνέχθης θεοφόρε Θεόδωρε· Ασκητικαίς δωρεαίς γαρ κοσμούμενος, ομολογίας Αγώσι διέλαμψας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον.
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Του Χριστού σεβόμενος, πανευσεβώς την Εικόνα, διωγμούς υπέμεινας, και κακουχίας και θλίψεις, όθεν δη, Ορθοδοξίας άγαλμα θείον, γέγονας, ως αριστεύσας κατά της πλάνης, διά τούτό σε τιμώμεν, Ιερομύστα Πάτερ Θεόδωρε.

Μεγαλυνάριον.
Όψει γεγραμμένη τυραννικώς, βίβλος έμπνους ώφθης, αναβάσεων ιερών, εξ ης δωρημάτων, την όνησιν τρυγώντες, τους πόνους σου τιμώμεν, Πάτερ Θεόδωρε.