Βάκχος και Σέργιος, Μάρτυρες * - 7/10

ΑΓΙΟΙ ΒΑΚΧΟΣ ΚΑΙ ΣΕΡΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Διαβάζουμε στα ιερά Ευαγγέλια το εξής χαρακτηριστικό, ότι δηλαδή ο Χριστός προσκάλεσε τους μαθητάς του "και ήρξατο αυτούς αποστέλλειν δύο δύο".
Ήταν όταν τους προετοίμαζε για το αποστολικό τους έργο και τους έστελνε για πρώτη φορά και δοκιμαστικά στο κήρυγμα.
Μας κάνει εντύπωση αυτό το "δύο δύο" και μας θυμίζει μια κοινή παροιμία, που λέει· "αγαθοί οι δύο υπέρ τον ένα".
Ο ένας "ούτε τα υστερήματα εαυτού γνωρίζει ούτε την εν τοις έργοις προκοπήν επιγινώσκει", λέει ο Μέγας Βασίλειος.
Πολλά παραδείγματα μεγάλης και πιστής φιλίας αναφέρει η ιστορία δύο ανθρώπων, που ο ένας στάθηκε στον άλλο και φύλακας και βοηθός.
Και στην ιστορία του χριστιανικού μαρτυρίου έχουμε επίσης τέτοια παραδείγματα δύο Μαρτύρων, που πορεύθηκαν μαζί προς τον θάνατο, ο ένας ενισχύοντας τον άλλο, και που μνημονεύονται μαζί κι αχώριστα από την Εκκλησία.
Τέτοιοι είναι οι άγιοι Μάρτυρες Σέργιος και Βάκχος, που συνεορτάζονται σήμερα.

Οι Άγιοι Βάκχος και Σέργιος, υπηρετούσαν στις στρατιωτικές τάξεις του αυτοκράτορα Μαξιμιανού.
Τους διέκρινε μεγάλη ανδρεία στα πεδία των μαχών, αλλά και σωφροσύνη στην καθημερινή τους ζωή.
Γι’ αυτό και ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου και του σεκουνδουκηρίου, αντίστοιχα, όταν όμως έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει.

Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ’ αυτές οι Σέργιος και Βάκχος.
Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Χριστό με θαρραλέο φρόνημα.
Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας, διέταξε και τους αφαίρεσαν τα διάσημα των αξιωμάτων τους.

Έπειτα, αφού τους ενέπαιξαν και τους διαπόμπευσαν με διάφορους τρόπους, τους έστειλαν σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον Αντίοχο.
Αυτός με πρωτοφανή ωμότητα μαστίγωσε μέχρι θανάτου τον Βάκχο. Στον δε Σέργιο, επειδή κάποτε τον είχε ευεργετήσει, πρότεινε, αφού αρνηθεί το Χριστό, να του χαρίσει την ζωή.

Η γενναία απάντηση του Σεργίου ήταν τα λόγια του Απ. Παύλου: "Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος". (Φιλιπ. α’, 21).
Σε μένα, είπε ο Σέργιος, ζωή είναι ο Χριστός. Άλλα και το να πεθάνω είναι κέρδος, διότι έτσι θα ενωθώ πλήρως με τον Χριστό.

Τότε, ο Αντίοχος αμέσως έδωσε διαταγή και τον αποκεφάλισαν.

Απολυτίκιον.
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Τριάδος της Αγίας οπλίται τροπαιούχοι, η λαμπρά δυάς των Μαρτύρων, ωράθητε εν άθλοις, Σέργιος ο θείος αριστεύς, και Βάκχος ο γενναίος αθλητής. δια τούτο δοξασθέντες περιφανώς, προΐστασθε των βοώντων. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις των Μαρτύρων η ξυνωρίς, Σέργιος ο θείος, και ο Βάκχος ο ευκλεής, οι τον Θεόν Λόγον, δοξάσαντες εν άθλοις, ω νυν συνδοξασθέντες, ημάς φρουρήσατε.