Ευλάμπιος και Ευλαμπία, Μάρτυρες * - 10/10

ΑΓΙΟΙ  ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΜΠΙΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Άγιος Ευλάμπιος και Ευλαμπία, τα αδέλφια, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (296 μ.Χ.).

Ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν σκληρός και ανελέητος.
Γι’ αυτό, ο Ευλάμπιος και η αδελφή του Ευλαμπία, κρύβονταν μαζί με άλλους χριστιανούς στο βουνό.
Εκεί, ζούσαν καλλιεργώντας την προσευχή και τη μελέτη των Ιερών Γραφών.

Κάποια μέρα, ο Ευλάμπιος πήγε στη Νικομήδεια να προμηθευθεί τροφές.
Αλλά οι ειδωλολάτρες τον αναγνώρισαν και αμέσως τον συνέλαβαν.
Βέβαια, στην ερώτηση του βασιλιά αν πιστεύει στο Χριστό, ομολόγησε φανερά ότι είναι χριστιανός, οπότε τον έβαλαν μέσα σε ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει με τη βία. 

Ο Ευλάμπιος όμως, διά της προσευχής συνέτριψε το είδωλο του θεού Άρη.
Και ενώ άρχισαν να τον μαστιγώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, όρμησε η αδελφή του Ευλαμπία, και αφού τον αγκάλιασε, παρακάλεσε το Θεό να την αξιώσει να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της.

Τότε έβαλαν και τους δύο σε ένα καζάνι με βραστό νερό.
Αλλά διά θαύματος αυτοί δροσίζονταν, και έτσι βγήκαν σώοι και αβλαβείς.

Αυτό έκανε να πιστέψουν στο Χριστό 200 ειδωλολάτρες, οι οποίοι μαζί με τον Ευλάμπιο και την Ευλαμπία αποκεφαλίστηκαν υπέρ της αλήθειας του Κυρίου.

Και όπως λέει ο λόγος του Θεού: "Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν". (Ρωμ. β’, 10).
Δηλαδή,
δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί στον καθένα που εργάζεται το αγαθό και πεθαίνει γι’ αυτό. 

Απολυτίκιον.
Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Της φύσεως θεσμώ, συνημμένοι ενθέως, ομόψυχοι στερρώς, ως ομαίμονες θείοι, αυτάδελφοι Μάρτυρες, εν αθλήσει ωράθητε, ω Ευλάμπιε, συν τη σεμνή Ευλαμπία. Όθεν στέφανον, νικητικόν δεδεγμένοι, ημάς διασώζετε.

 Κοντάκιον.
Ήχος γ . Η Παρθένος σήμερον.
Τους γενναίους Μάρτυρας, και αδελφούς κατά σάρκα,
τον σοφόν Ευλάμπιον, και Ευλαμπίαν τιμώμεν,
ούτοι γαρ των τυραννούντων μηχανουργίας,
ήσχυναν τη δυναστεία του σταυρωθέντος·
ανεδείχθησαν διόπερ, Μαρτύρων δόξα, ομού και καύχημα.

Μεγαλυνάριον.
Έκλαμπρον εν άθλοις και θεαυγή, Ευλάμπιε Μάρτυς, Ευλαμπία η ευκλεής, σε τεθεαμένη, εκλάμπρως κοινωνεί σοι, των υπερλάμπρων πόνων, μεθ’ ης τιμώμέν σε.

Από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του  Αγιορείτου