- Ο Πνευματικός Αγώνας των Πιστών την Αγία Τεσσαρακοστή
- Καθαρά Δευτέρα
- Κυριακή της Τυρινής
- Κυριακή της Απόκρεω
- Ψυχοσάββατο
- Κυριακή του Ασώτου
- Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου - Αρχή Τριωδίου
- Η ψήφιση του Νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων
- «Του αλλοιώσαι καιρούς και νόμους»
- Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον (Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου)
- Η προς Διόγνητον Επιστολή
- Η Αμφίεση των Γυναικών
- «Μνημονεύετε της Γυναικός Λώτ...»
- Η Αποτείχιση Ορθοδόξων Πιστών από τους Αιρετικούς Επισκόπους
- π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Ζούμε σε ημέρες Νώε και του ερχομού της Δευτέρας Παρουσίας»!
- Η ασέβεια των σημερινών κληρικών στα Δόγματα και τις Παραδόσεις της Εκκλησίας
- «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Γιατί ο Θεός στέλνει πνεύμα πλάνης στους ανθρώπους;
- Το Νόημα και ο Εορτασμός των Θεοφανείων (Βίντεο)
- Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: «Όσοι δεν έχουν την Αλήθεια, βρίσκονται εκτός Εκκλησίας»!
- Περί Σεισμών: Φυσικά Φαινόμενα ή Θεομηνίες;
- Ο Γιάννης ο Βλογημένος (Φώτη Κόντογλου)
- Η Εορτή του Αγίου Βασιλείου και της Πρωτοχρονιάς, σήμερα
- Η έσχατη μάχη
- Χριστούγεννα: «Η Μητρόπολις των Εορτών»
- Η Μεγάλη Εορτή των Χριστουγέννων, σήμερα!
- Η Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως και τα μηνύματά της
- Πού πήγε το νόημα των Χριστουγέννων σήμερα;
- Κυριακή των Αγίων Προπατόρων
- Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;
- Σημεία των Καιρών: Θεομηνίες, Πυρκαγιές, Καταστροφές, Πόλεμοι, ακοές πολέμων, Λιμοί, Λοιμοί, Σεισμοί...
- Οι σημερινοί διάδοχοι του... Χριστού!
- Ο «ευσεβισμός» της υποκρισίας
- Μία μεγάλη σύγχρονη Πλάνη σχετικά με την εορτή και την <εικόνα> της Αγίας Τριάδος
- Η Άλωσις της Πόλεως 29/5/1453
- Ο Ιορδάνης Ποταμός (ομιλία Αυγ. Καντιώτη)
- «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ! ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»!
- Γιατί ήλθε ο Πάπας στην Ελλάδα; Τι επιδιώκει; Γιατί τον υποδέχθηκαν με ανοικτές αγκάλες οι προκαθήμενοι; Τι κρύβεται πίσω απόλα αυτά;
- Τι κρύβεται πίσω από την επίσημη επίσκεψη του Πρίγκιπα Ουίλλιαμ εις το Ισραήλ, την Ιορδανία, και την Παλαιστίνη;
- Όταν τα φαινόμενα απατούν... (Μέρος Β΄)
- Τρεις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για τον Αντίχριστον την Δευτέρα Παρουσία και το πότε θα γίνει το Τέλος του Κόσμου
- Όταν τα φαινόμενα απατούν... (Μέρος Α΄) «Τί κρύβεται πίσω από την «αντίθεση» της Γραφής για την εορτή της Μεταμορφώσεως;»
- 2018 Το Τέλος του Κόσμου - Η Δευτέρα Παρουσία (ολόκληρο το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή)
- Η απάντηση σε όσους ισχυρίζονται, ότι κανείς -ακόμη και ο Χριστός ως άνθρωπος- δεν γνωρίζει πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
- Πέντε προφητείες των Εβραίων για τον ερχομό του μεσσία τους που εκπληρώθηκαν μέσα στο έτος 2016
- Γιατί ο Ιησούς Χριστός αποκαλύφθηκε στην Αγία Φωτεινή και όχι στο ιερατείο της εποχής εκείνης;
- Οι αποφάσεις της Ι. Συνόδου είναι πάντοτε αλάθητες; Τι διδάσκει η ιστορία της Εκκλησίας μας;
- Κορυφώνεται η παγκόσμια εκστρατεία επιβολής της έλευσης του Αντιχρίστου
- Θα μας ενημερώσει άραγε ο Θεός στα έσχατα χρόνια, ότι έρχεται ο Αντίχριστος και το Τέλος του Κόσμου; ή θα μας αφήσει στο σκοτάδι;
- Τα ψέματα, οι συκοφαντίες, οι πλάνες και η παραπληροφόρηση της Ο.Ο.Δ.Ε. και των ομοίων της
- Πρέπει να μιλάμε για τον Αντίχριστο και τα έσχατα χρόνια;
- Απάντηση σε όσους λένε ότι κανείς δεν γνωρίζει την ημέρα της Β΄Παρουσίας
- Η Ημέρα της Περιτομής προτύπωση της Β΄ Παρουσίας
- ΟΟΔΕ: Μια Αιρετική Ομάδα
- Η δήθεν καταδίκη του βιβλίου του π. Μαξίμου υπό της Δ.Ι.Σ.
- Ο Χριστιανός οφείλει να είναι πάντα έτοιμος και δεν του χρειάζεται να γνωρίζει τον χρόνο της Β΄Παρουσίας
- VIDEO από εκπομπές του π. Μαξίμου
Κοινωνικά
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
19/3 Χρύσανθος και Δαρεία, Μάρτυρες *
ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΔΑΡΕΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού (243 - 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος. Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε και για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ειδωλολάτρισσα.Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον Ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον Τριβούν...
Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
6/3 Εύρεσις του Τιμίου Σταυρού μετά των Τιμίων Ήλων
ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΗΛΩΝ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ Η Αγία Ελένη (247 - 328 μ.Χ.), μητέρα του πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου (280/288 - 337 μ.Χ.), το έτος 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν έξοδον καὶ φοβερίσματα ηύρεν τὸν Τίμιον Σταυρὸν καὶ τοὺς άλλους δύο σταυροὺς των ληστών», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς. Κατά την Παράδοση, ύστερα από την πληροφορία κάποιου Εβραίου, με το όνομα Ιούδας, υποδείχθηκε η θέση όπου έγινε η ανασκαφή, κατά την οποία βρέθηκαν τρεις σταυροί, ήτοι του Χριστού και των δύο ληστών. Επειδή, όμως, δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθε...
Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Γιατί εορτάζουμε την Πρωτοχρονιά;
Κυριακή, 14 Ιανουαρίου 2024 - 6232 εμφανίσεις άρθρου
ΓΙΑΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ;
Μέσα στο χαρμόσυνο και εορταστικό πνεύμα όχι μόνο των ημερών των Χριστουγέννων αλλά και της πρώτης ημέρας του νέου έτους, ας επιτραπεί να θέσουμε ένα μάλλον προκλητικό κι ίσως παράδοξο θεωρούμενο ερώτημα: γιατί εορτάζουμε οι άνθρωποι την πρωτοχρονιά; Γιατί βλέπουμε πολλούς να ξενυχτούν με την προσδοκία της αλλαγής του χρόνου, εκφράζοντας τη χαρά τους με τραγούδια, πυροτεχνήματα, αγκαλιές και φιλιά; Λογικά και φυσιολογικά δεν θα έπρεπε η ημέρα αυτή, για τον κοσμικό μάλιστα άνθρωπο, να έχει απαισιόδοξο χαρακτήρα, αφού τον φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο τέλος της ζωής του; Ο χρόνος δεν είναι συνυφασμένος πάντοτε με τη φθορά και τον θάνατο; Γλεντάνε και ξεφαντώνουν οι άνθρωποι γιατί θα πεθάνουν;
Μία πρώτη εξήγηση ίσως είναι ότι οι άνθρωποι αγνοούν το γεγονός του θανάτου, όχι βεβαίως με την έννοια της καθ΄αυτήν γνώσεως, αλλά την υπαρξιακή: παρακάμπτουν τον προβληματισμό του θανάτου για τον εαυτό τους. Τον βλέπουν ως κάτι το πολύ μακρινό και πάντως... όχι για εκείνους. Κι ένας λόγος είναι ότι ο κόσμος ίσως είναι πολύ βολικός γι᾽ αυτούς. Γιατί να δέχονται λογισμούς απωλείας του; Οπότε από την άποψη αυτή κινούνται σ᾽ ένα επίπεδο ψευδαισθήσεων και διαμορφώνουν συμπεριφορά αιώνιου και αθάνατου ανθρώπου.
Μία δεύτερη εξήγηση είναι ότι οι άνθρωποι βεβαίως λαμβάνουν υπόψη την κυριαρχία της φθοράς και του θανάτου μέσα στον χρόνο, μα προσπαθούν να συμφιλιωθούν με αυτήν, θεωρώντας τον θάνατο απλά κάτι το "φυσικό". Με την έννοια αυτή η σκέψη αυτών των ανθρώπων διαμορφώνεται ως εξής: Το διάστημα που μου απομένει να ζήσω, ας το "γλεντήσω". Κι είναι ευνόητο ότι η θέση αυτή, χωρίς κανένα προβληματισμό για Θεό και πνευματική ζωή, εκφράζει την πρακτική λεγόμενη αθεΐα, την αθεΐα δηλαδή του άφρονος ανθρώπου της γνωστής παραβολής, ο οποίος κινείται πάντοτε με το αξίωμα "φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν".
Υπάρχει όμως και η χριστιανική εξήγηση, η οποία κινούμενη σ᾽ εντελώς διαφορετική βάση από τις προηγούμενες κατανοεί την πρωτοχρονιά ως γεγονός χαρμόσυνο για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί το πέρασμα του χρόνου φέρνει τον χριστιανό πιο κοντά στον αγαπημένο του Κύριο, αφού με τον θάνατο θα καταργηθεί η αινιγματική, σαν θέα μέσα από καθρέπτη, σχέση του με Αυτόν της παρούσας ζωής και θα Τον βλέπει "πρόσωπον προς πρόσωπον" κατά τον απόστολο. Δεύτερον, γιατί με κάθε πρωτοχρονιά επιβεβαιώνεται η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους, ο Οποίος φαίνεται ότι παρατείνει την για δεύτερη φορά έλευσή Του, προκειμένου όλοι ει δυνατόν οι άνθρωποι να ενταχθούν στην Βασιλεία Του. Με άλλα λόγια η πρωτοχρονιά, ως έναρξη του νέου χρόνου και συνεπώς παράταση του χρόνου, ερμηνεύεται ως το περιθώριο που δίνει ο Θεός στο κάθε πλάσμα Του για να μετανοήσει, να αλλάξει δηλαδή τρόπο ζωής και να μπορέσει να συντονιστεί με τον δικό Του ρυθμό ζωής που δεν είναι άλλος από την αγάπη. Αυτό φαίνεται να είναι και ο σκοπός της δωρεάς του χρόνου κατά τον Λόγο του Θεού, όπως το λέει για παράδειγμα η Αποκάλυψη του Ιωάννη: "έδωκα αυτή χρόνον ίνα μετανοήση" (᾽Αποκ. 2, 21), ή κι ο απόστολος Παύλος: "τό χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν άγει" (Ρωμ. 2, 4), αυτό φαίνεται να είναι και το νόημα της ευχής της πρωτοχρονιάς της Εκκλησίας μας ως δοξολογικής αρχής του νέου έτους. Προφανώς η αγάπη του Θεού μας, μας εμπιστεύεται περισσότερο από ό,τι εμείς τον εαυτό μας ή και τον συνάνθρωπό μας.
Υπό το παραπάνω πνεύμα ενώ η πρωτοχρονιά φαίνεται να λειτουργεί για τους εκκοσμικευμένους χριστιανούς ως αφορμή για εντατικοποίηση της εξωστρέφειάς τους, με την έννοια της αναζήτησης των αισθητών στηριγμάτων του κόσμου τούτου, ώστε να "διασκεδάσουν" τον υποσυνείδητο φόβο τους για τη φθορά και τον θάνατο ή και τον τρόμο τους μπροστά στην "άδεια" από νόημα καρδιά τους, για τους συνειδητούς χριστιανούς λειτουργεί ως ερέθισμα της ορθής εσωστρέφειας: της στροφής μέσα στην καρδιά, με την έννοια της αναζήτησης της πληρέστερης σχέσης με τον Θεό: τον Θεό που ζούμε ήδη στην Εκκλησία ως μέλη της να Τον ζήσουμε πιο βαθιά και πιο έντονα. Κι εννοούμε αυτό που λέει και ο σήμερα εορταζόμενος οικουμενικός Πατέρας και Δάσκαλος της Εκκλησίας μας Μέγας Βασίλειος σε ανάλογο προβληματισμό: "Ο νους του ανθρώπου, σημειώνει, που δεν χάνεται και δεν διαχέεται μέσω των αισθήσεων στα πράγματα του κόσμου, επιστρέφει μέσα στον εαυτό του και μέσω του εαυτού του ανεβαίνει στον ίδιο τον Θεό". Μη λησμονούμε τον λόγο του Κυρίου ότι "η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι".
Έτσι μπορεί ο χρόνος να είναι συνδεδεμένος με τη φθορά και τον θάνατο, φαίνεται όμως ότι αφήνει ανοικτή την ελπίδα στον άνθρωπο: μέσα στον χρόνο ο άνθρωπος μπορεί να μετανοήσει, να βρει τον εαυτό του, να βρει τον Θεό του. Σαν χριστιανοί, ναι, έχουμε λόγο να χαιρόμαστε και να πανηγυρίζουμε. Μας δίνει το δικαίωμα αυτό η ενανθρώπηση του Χριστού μας, ο Οποίος μπήκε ως Θεός μέσα στον χρόνο γενόμενος άνθρωπος, τον γέμισε με την άγια παρουσία Του και τον άλλαξε, βάζοντας τις ράγες του πια πάνω στην τροχιά του Ουρανού. Η πρωτοχρονιά και κάθε στιγμή του χρόνου έκτοτε έγινε και γίνεται η επαναβεβαίωση της θέας της Βασιλείας του Θεού. Να βλέπουμε τον Χριστό μας, να βλέπουμε τους αγγέλους και τους αγίους μας μέσα από τα γυαλιά του χρόνου. Τι όμορφη προοπτική! Τι αληθινή εμπειρία!
(Ακολουθεί το ίδιο κείμενο σε πολυτονική γραφή)
ΓΙΑΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ;
Μέσα στό χαρμόσυνο καί ἑορταστικό πνεῦμα ὄχι μόνο τῶν ἡμερῶν τῶν Χριστουγέννων ἀλλά καί τῆς πρώτης ἡμέρας τοῦ νέου ἔτους, ἄς ἐπιτραπεῖ νά θέσουμε ἕνα μᾶλλον προκλητικό κι ἴσως παράδοξο θεωρούμενο ἐρώτημα: γιατί ἑορτάζουμε οἱ ἄνθρωποι τήν πρωτοχρονιά; Γιατί βλέπουμε πολλούς νά ξενυχτοῦν μέ τήν προσδοκία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χρόνου, ἐκφράζοντας τή χαρά τους μέ τραγούδια, πυροτεχνήματα, ἀγκαλιές καί φιλιά; Λογικά καί φυσιολογικά δέν θά ἔπρεπε ἡ ἡμέρα αὐτή, γιά τόν κοσμικό μάλιστα ἄνθρωπο, νά ἔχει ἀπαισιόδοξο χαρακτήρα, ἀφοῦ τόν φέρνει ἕνα βῆμα πιό κοντά στό τέλος τῆς ζωῆς του; ῾Ο χρόνος δέν εἶναι συνυφασμένος πάντοτε μέ τή φθορά καί τόν θάνατο; Γλεντᾶνε καί ξεφαντώνουν οἱ ἄνθρωποι γιατί θά πεθάνουν;
Μία πρώτη ἐξήγηση ἴσως εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀγνοοῦν τό γεγονός τοῦ θανάτου, ὄχι βεβαίως μέ τήν ἔννοια τῆς καθαυτήν γνώσεως, ἀλλά τήν ὑπαρξιακή: παρακάμπτουν τόν προβληματισμό τοῦ θανάτου γιά τόν ἑαυτό τους. Τόν βλέπουν ὡς κάτι τό πολύ μακρινό καί πάντως... ὄχι γιά ἐκείνους. Κι ἕνας λόγος εἶναι ὅτι ὁ κόσμος ἴσως εἶναι πολύ βολικός γι᾽ αὐτούς. Γιατί νά δέχονται λογισμούς ἀπωλείας του; ῾Οπότε ἀπό τήν ἄποψη αὐτή κινοῦνται σ᾽ ἕνα ἐπίπεδο ψευδαισθήσεων καί διαμορφώνουν συμπεριφορά αἰώνιου καί ἀθάνατου ἀνθρώπου.
Μία δεύτερη ἐξήγηση εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι βεβαίως λαμβάνουν ὑπόψη τήν κυριαρχία τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου μέσα στόν χρόνο, μά προσπαθοῦν νά συμφιλιωθοῦν μέ αὐτήν, θεωρώντας τόν θάνατο ἁπλά κάτι τό ῾φυσικό᾽. Μέ τήν ἔννοια αὐτή ἡ σκέψη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων διαμορφώνεται ὡς ἑξῆς: ῾Τό διάστημα πού μοῦ ἀπομένει νά ζήσω, ἄς τό γλεντήσω᾽. Κι εἶναι εὐνόητο ὅτι ἡ θέση αὐτή, χωρίς κανένα προβληματισμό γιά Θεό καί πνευματική ζωή, ἐκφράζει τήν πρακτική λεγόμενη ἀθεΐα, τήν ἀθεΐα δηλαδή τοῦ ἄφρονος ἀνθρώπου τῆς γνωστῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος κινεῖται πάντοτε μέ τό ἀξίωμα ῾φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνῄσκομεν᾽.
῾Υπάρχει ὅμως καί ἡ χριστιανική ἐξήγηση, ἡ ὁποία κινούμενη σ᾽ ἐντελῶς διαφορετική βάση ἀπό τίς προηγούμενες κατανοεῖ τήν πρωτοχρονιά ὡς γεγονός χαρμόσυνο γιά δύο βασικούς λόγους. Πρῶτον, γιατί τό πέρασμα τοῦ χρόνου φέρνει τόν χριστιανό πιό κοντά στόν ἀγαπημένο του Κύριο, ἀφοῦ μέ τόν θάνατο θά καταργηθεῖ ἡ αἰνιγματική, σάν θέα μέσα ἀπό καθρέπτη, σχέση του μέ Αὐτόν τῆς παρούσας ζωῆς καί θά Τόν βλέπει "πρόσωπον πρός πρόσωπον" κατά τόν ἀπόστολο∙ δεύτερον, γιατί μέ κάθε πρωτοχρονιά ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀνθρώπους, ὁ ῾Οποῖος φαίνεται ὅτι παρατείνει τήν γιά δεύτερη φορά ἔλευσή Του, προκειμένου ὅλοι εἰ δυνατόν οἱ ἄνθρωποι νά ἐνταχθοῦν στήν Βασιλεία Του. Μέ ἄλλα λόγια ἡ πρωτοχρονιά, ὡς ἔναρξη τοῦ νέου χρόνου καί συνεπῶς παράταση τοῦ χρόνου, ἑρμηνεύεται ὡς τό περιθώριο πού δίνει ὁ Θεός στό κάθε πλάσμα Του γιά νά μετανοήσει, νά ἀλλάξει δηλαδή τρόπο ζωῆς καί νά μπορέσει νά συντονιστεῖ μέ τόν δικό Του ρυθμό ζωῆς πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀγάπη. Αὐτό φαίνεται νά εἶναι καί ὁ σκοπός τῆς δωρεᾶς τοῦ χρόνου κατά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό λέει γιά παράδειγμα ἡ ᾽Αποκάλυψη τοῦ ᾽Ιωάννη: "ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ" (᾽Αποκ. 2, 21), ἤ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος: "τό χρηστόν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν ἄγει" (Ρωμ. 2, 4), αὐτό φαίνεται νά εἶναι καί τό νόημα τῆς εὐχῆς τῆς πρωτοχρονιᾶς τῆς ᾽Εκκλησίας μας ὡς δοξολογικῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους. Προφανῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας μᾶς ἐμπιστεύεται περισσότερο ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας ἤ καί τόν συνάνθρωπό μας.
῾Υπό τό παραπάνω πνεῦμα ἐνῶ ἡ πρωτοχρονιά φαίνεται νά λειτουργεῖ γιά τούς ἐκκοσμικευμένους χριστιανούς ὡς ἀφορμή γιά ἐντατικοποίηση τῆς ἐξωστρέφειάς τους, μέ τήν ἔννοια τῆς ἀναζήτησης τῶν αἰσθητῶν στηριγμάτων τοῦ κόσμου τούτου, ὥστε νά ῾διασκεδάσουν᾽ τόν ὑποσυνείδητο φόβο τους γιά τή φθορά καί τόν θάνατο ἤ καί τόν τρόμο τους μπροστά στήν ῾ἄδεια᾽ ἀπό νόημα καρδιά τους, γιά τούς συνειδητούς χριστιανούς λειτουργεῖ ὡς ἐρέθισμα τῆς ὀρθῆς ἐσωστρέφειας: τῆς στροφῆς μέσα στήν καρδιά, μέ τήν ἔννοια τῆς ἀναζήτησης τῆς πληρέστερης σχέσης μέ τόν Θεό: τόν Θεό πού ζοῦμε ἤδη στήν ᾽Εκκλησία ὡς μέλη της νά Τόν ζήσουμε πιό βαθιά καί πιό ἔντονα. Κι ἐννοοῦμε αὐτό πού λέει καί ὁ σήμερα ἑορταζόμενος οἰκουμενικός Πατέρας καί Δάσκαλος τῆς ᾽Εκκλησίας μας Μέγας Βασίλειος σέ ἀνάλογο προβληματισμό: "Ο νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, σημειώνει, πού δέν χάνεται καί δέν διαχέεται μέσω τῶν αἰσθήσεων στά πράγματα τοῦ κόσμου, ἐπιστρέφει μέσα στόν ἑαυτό του καί μέσω τοῦ ἑαυτοῦ του ἀνεβαίνει στόν ἴδιο τόν Θεό". Μή λησμονοῦμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου ὅτι "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστι".
῎Ετσι μπορεῖ ὁ χρόνος νά εἶναι συνδεδεμένος μέ τή φθορά καί τόν θάνατο, φαίνεται ὅμως ὅτι ἀφήνει ἀνοικτή τήν ἐλπίδα στόν ἄνθρωπο: μέσα στόν χρόνο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά μετανοήσει, νά βρεῖ τόν ἑαυτό του, νά βρεῖ τόν Θεό του. Σάν χριστιανοί, ναί, ἔχουμε λόγο νά χαιρόμαστε καί νά πανηγυρίζουμε. Μᾶς δίνει τό δικαίωμα αὐτό ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ ῾Οποῖος μπῆκε ὡς Θεός μέσα στόν χρόνο γενόμενος ἄνθρωπος, τόν γέμισε μέ τήν ἅγια παρουσία Του καί τόν ἄλλαξε, βάζοντας τίς ράγες του πιά πάνω στήν τροχιά τοῦ Οὐρανοῦ. Ἡ πρωτοχρονιά καί κάθε στιγμή τοῦ χρόνου ἔκτοτε ἔγινε καί γίνεται ἡ ἐπαναβεβαίωση τῆς θέας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά βλέπουμε τόν Χριστό μας, νά βλέπουμε τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους μας μέσα ἀπό τά γυαλιά τοῦ χρόνου. Τί ὄμορφη προοπτική! Τί ἀληθινή ἐμπειρία!
Πηγή: http://pgdorbas.blogspot.com/2014/12/blog-post_31.html