- Όσιος Νείλος ο Μυροβλήτης-Αγιορείτης (Βιογραφία - Προφητείες)
- Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Ο Μεγάλος Ομολογητής της Πίστεως (Ομιλία Αυγουστίνου Καντιώτη)
- «Κατά Ενωτικών»: Ένα σπουδαίο βιβλίο κατά του Οικουμενισμού και της Ενώσεως των Εκκλησιών!
- Τα δύο δένδρα. Ο Άνθρωπος απαρνήθηκε τη γνώση και την απλή ζωή (Φώτη Κόντογλου)
- Σημεία των Καιρών: Θεομηνίες, Πυρκαγιές, Καταστροφές, Πόλεμοι, ακοές πολέμων, Λιμοί, Λοιμοί, Σεισμοί...
- Η Αποτείχιση Ορθοδόξων Πιστών από τους Αιρετικούς Επισκόπους
- Η προς Διόγνητον Επιστολή
- Περί Σεισμών: Φυσικά Φαινόμενα ή Θεομηνίες;
- Οι λίγοι καθυστερημένοι ανάμεσα στους σημερινούς ανθρώπους (Φώτη Κόντογλου)
- «Του αλλοιώσαι καιρούς και νόμους»
- «Μνημονεύετε της Γυναικός Λώτ...»
- Η Αμφίεση των Γυναικών
- Οι σημερινοί διάδοχοι του... Χριστού!
- π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Ζούμε σε ημέρες Νώε και του ερχομού της Δευτέρας Παρουσίας»!
- Ποιοί είναι οι Παμμέγιστοι Αρχάγγελοι Μιχαήλ & Γαβριήλ;
- Η ασέβεια των σημερινών κληρικών στα Δόγματα και τις Παραδόσεις της Εκκλησίας
- Ο «ευσεβισμός» της υποκρισίας
- Η ψήφιση του Νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων
- «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Γιατί ο Θεός στέλνει πνεύμα πλάνης στους ανθρώπους;
- Η έσχατη μάχη
- Τελικά θέλουμε κάτι από τον Χριστό ή θέλουμε τον ίδιο τον Χριστό;
- Μία μεγάλη σύγχρονη Πλάνη σχετικά με την εορτή και την <εικόνα> της Αγίας Τριάδος
- Η Άλωσις της Πόλεως 29/5/1453
- Ο Ιορδάνης Ποταμός (ομιλία Αυγ. Καντιώτη)
- «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ! ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»!
- Τι κρύβεται πίσω από την επίσημη επίσκεψη του Πρίγκιπα Ουίλλιαμ εις το Ισραήλ, την Ιορδανία, και την Παλαιστίνη;
- Όταν τα φαινόμενα απατούν... (Μέρος Β΄)
- Τρεις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για τον Αντίχριστον την Δευτέρα Παρουσία και το πότε θα γίνει το Τέλος του Κόσμου
- Όταν τα φαινόμενα απατούν... (Μέρος Α΄) «Τί κρύβεται πίσω από την «αντίθεση» της Γραφής για την εορτή της Μεταμορφώσεως;»
- 2018 Το Τέλος του Κόσμου - Η Δευτέρα Παρουσία (ολόκληρο το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή)
- Η απάντηση σε όσους ισχυρίζονται, ότι κανείς -ακόμη και ο Χριστός ως άνθρωπος- δεν γνωρίζει πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
- Πέντε προφητείες των Εβραίων για τον ερχομό του μεσσία τους που εκπληρώθηκαν μέσα στο έτος 2016
- Γιατί ο Ιησούς Χριστός αποκαλύφθηκε στην Αγία Φωτεινή και όχι στο ιερατείο της εποχής εκείνης;
- Οι αποφάσεις της Ι. Συνόδου είναι πάντοτε αλάθητες; Τι διδάσκει η ιστορία της Εκκλησίας μας;
- Κορυφώνεται η παγκόσμια εκστρατεία επιβολής της έλευσης του Αντιχρίστου
- Θα μας ενημερώσει άραγε ο Θεός στα έσχατα χρόνια, ότι έρχεται ο Αντίχριστος και το Τέλος του Κόσμου; ή θα μας αφήσει στο σκοτάδι;
- Τα ψέματα, οι συκοφαντίες, οι πλάνες και η παραπληροφόρηση της Ο.Ο.Δ.Ε. και των ομοίων της
- Πρέπει να μιλάμε για τον Αντίχριστο και τα έσχατα χρόνια;
- Απάντηση σε όσους λένε ότι κανείς δεν γνωρίζει την ημέρα της Β΄Παρουσίας
- Η Ημέρα της Περιτομής προτύπωση της Β΄ Παρουσίας
- ΟΟΔΕ: Μια Αιρετική Ομάδα
- Η δήθεν καταδίκη του βιβλίου του π. Μαξίμου υπό της Δ.Ι.Σ.
- Ο Χριστιανός οφείλει να είναι πάντα έτοιμος και δεν του χρειάζεται να γνωρίζει τον χρόνο της Β΄Παρουσίας
- VIDEO από εκπομπές του π. Μαξίμου
Το Έπος του ΄40
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
14/11 Φίλιππος ο Απόστολος
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ "Ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ". (Iω. α΄, 46) Με αυτά τα λόγια και με αυτόν τον ενθουσιασμό ανάγγειλε τον Ιησού Χριστό στο Ναθαναήλ ο Φίλιππος, του οποίου σήμερα εορτάζουμε την μνήμη.Όσο κι αν μας κάνη εντύπωση, ότι ο Ιησούς Χριστός διάλεξε ανθρώπους ιδιώτας, για να τους αναδείξη Αποστόλους, πρέπει πάντως να προσέξουμε πως οι άνθρωποι αυτοί, αν δεν είχαν τίποτ’ άλλο, είχαν όμως μίαν αγαθότητα και μία καλήν διάθεση. Τα άλλα τα αναπλήρωσε το Άγιο Πνεύμα. Εκείνο ανέδειξε τους αλιείς Αποστόλους και τους τελώνας Ευαγγελιστάς, Εκείνο συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Έτσι που ο Φίλιππος τρέχει να αναγγείλη στο Ναθαναήλ τον Χριστό, φαίνετ...
Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
1/11 Κοσμάς & Δαμιανός, Ανάργυροι *
ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Μεγάλη είναι η διαμάχη των σοφών για να καθορίσουν τι αντιπροσωπεύει το χρήμα στη ζωή των ανθρώπων. Εκείνο, όμως που μένει πάντα σαν γεγονός είναι ότι το χρήμα διευθύνει τον κόσμο.Οι άνθρωποι προσκυνούν τη θεότητα του χρήματος και στην ουσία είναι ειδωλολάτρες κι όταν ακόμη πιστεύουν πως είναι Χριστιανοί. Όποιος πραγματικά μπόρεσε να απαλλαγεί από την αγάπη προς το χρήμα, από την φιλαργυρία, ενίκησε το πρώτο και μεγάλο κακό στη ζωή, ξερίζωσε από μέσα του τη ρίζα "πάντων των κακών". Το χρήμα, καθώς κι η λέξη φανερώνει, δεν είναι παρά ένα μέσον "εις χρήσιν" του ανθρώπου. Από τη στιγμή όμως που το μέσον θα γίνει σκοπός, το χρήμα διευθύνει τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος το χρήμα.Γι’ αυτό η...
Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 - Αναδρομή και Απολογισμός
Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2024 - 20778 εμφανίσεις άρθρου
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Σε χρόνια δίσεκτα γιά τήν Ελλάδα, όταν οι εχθροί -απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα- προσπαθούν με μακρόπνοο πρόγραμμα, καλομελετημένο σχέδιο και σατανική επιδεξιότητα νά σβήσουν την ιστορική μας μνήμη, τήν πίστη, τη φιλοπατρία καί τήν πνευματική μας κληρονομιά, οι Έλληνες έχουν χρέος να διδαχθούν από τό παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, γιατί λαός που αγνοεί ή λησμονεί την ιστορία του συρρικνώνεται, αφομοιώνεται, εξαφανίζεται.
Σε μιά εποχή γενικής ρευστότητας, ηθικών κατεδαφίσεων, μηδενιστικού πανδαιμόνιου, μεταβολής του πολιτικού χάρτη της υφηλίου, χρέος του ανθρώπου που τιμά και σέβεται τόν εαυτό του είναι να γονατίζει ευλαβικά προσκυνητής στους σταθμούς της ιστορικής του παράδοσης.
Τέτοιος σταθμός -ανάμεσα στους πολλούς- γιά την πατρίδα μας, η 28η Οκτωβρίου 1940.
Ως τότε, στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, κανένας δέν τόλμησε να αντιταχθεί στο χείμαρρο του ναζισμού. Ο παρανοϊκός αρχηγός των ναζί, μεθυσμένος από τους θριάμβους του ως τήν ώρα εκείνη, με αλαζονική έπαρση και απύθμενο θράσος έλεγε πως ο πόλεμος θα κανόνιζε τις τύχες του κόσμου επί χίλια χρόνια. Τρόμος παντού. Άλλοι συνθηκολόγησαν κι άλλοι υπόγραφαν βιαστικά σύμφωνα φιλίας με τον άξονα. Η ηπειρωτική Ευρώπη είχε προσφέρει "γήν καί ύδωρ" στο ναζισμό. Οι ουδέτερες Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν τους ελεύθερους λαούς. Όμως, δέν υπήρχε από μέρους τους καμιά ένδειξη πως θα έσπευδαν να βοηθήσουν. Η κρισιμότερη στιγμή της επιβίωσης της ανθρωπότητας.
Οι μικροί λαοί χλώμιασαν από το φόβο τους και οι μεγάλοι έβαλαν στη ζυγαριά του συμφέροντος τα υπέρ και τα κατά.
Στο μεταξύ η γερμανική αεροπορία κατέστρεφε τις ευρωπαϊκές πόλεις. Τα υποβρύχια του Χίτλερ έστελναν στο βυθό των ωκεανών ναύτες καί εφόδια των συμμάχων. Το Λονδίνο λαμπάδιαζε στις φλόγες. Πόσο θα άντεχε η Αγγλία;
Ο Χίτλερ παρουσιαζόταν παντοδύναμος, ανίκητος. Αδυσώπητος προς τους εχθρούς του. Η υφήλιος έστρεφε ανήσυχη τα βλέμματά της προς τη φλεγόμενη γηραιά Ήπειρο, την Ευρώπη.
Και η Έλλάδα, η Έλλάδα, που η μοίρα της την έθεσε στό σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, με προνόμιο την επίζηλη στρατηγική και γεωγραφική της θέση, η Έλλάδα, μιάς πετρούλας έκταση στο χάρτη, ανάμεσα σε πελώριους ογκόλιθους, που την πιέζουν από πάνω καί από πλάι, η Έλλάδα της τιμής και του χρέους ετοιμάζεται να αντικρούσει το αναπόφευκτο χτύπημα, αψηφώντας την ψυχρή λογική των αριθμών και τα στατιστικά δεδομένα των οπλικών συστημάτων.
Μ’ ένα χρησμό δισύλλαβο, που συμπυκνώνει όλη τη λάβα του ηφαιστείου της Έλληνικής ψυχής της, απαντά στο ιταμό τελεσίγραφο του Γκράτσι και στα μωροφιλόδοξα σχέδια του Μουσολίνι "ΟΧΙ".
Σ’ αυτή την τριγράμματη, αδίστακτη απόκριση κρυβόταν όλη η αλκή, η δύναμη, ο ηρωϊσμός, η παλλικαριά της Φυλής μας από την αυγή της Ιστορίας ως τότε. Εκείνο το "ΟΧΙ", που είπε η ηγεσία του Έθνους και το υλοποίησε ο φαντάρος στο μέτωπο κι ο λαός στά μετόπισθεν, ήταν μιά πράξη σύμμετρη με όλες τις υψηλές πράξεις, που μαρτυρούν την ενότητα και τη συνέχεια του έθνους μας.
Το "ΟΧΙ" δέν ήταν λόγος της στιγμής. Ήταν λόγος παλιός, λόγος ώριμος. Ήταν η επανάληψη του αρχαίου "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ", συμπύκνωση της φράσης των Έλλήνων του Βυζαντίου «την Πόλιν τοις βαρβάροις ουδέποτε εώμεν», ήταν η ανανέωση του Θουρίου «Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά καί φυλακή».
Τούτος ο λόγος είναι ριζωμένος στις ψυχές των Πανελλήνων. Κυοφορείται σιωπηλά, αλλά μόνιμα, στα σπλάχνα του Γένους. Και στην κρίσιμη στιγμή εκφράζεται με δωρική σοβαρότητα και με λιτή μεγαλοσύνη. Γίνεται τότε εγερτήριο κι οι έφηβοι της Ιστορίας μας το παίρνουν, το κάνουν θούριο και παιάνα και το τραγουδούν κονιορτοποιώντας τους αριθμούς και χλευάζοντας όσους αποτολμούν να μας στερήσουν την ελευθερία. Το ψάλλουν σκαρφαλώνοντας στις πλαγιές του θανάτου κι ανεβαίνοντας στις κορφές του θρύλου. Σφραγίζουν μ’ αυτό το ιστορικό γίγνεσθαι.
Έρχεται μιά στιγμή, που ο τίμιος άνθρωπος, ο προικισμένος με τη συνείδηση της ευθύνης του, δεν έχει δικαίωμα επιλογής. Δεν έχει δικαίωμα ν’ αργοπορήσει λογαριάζοντας τα κέρδη και τις ζημίες. Δεν επιτρέπεται ο ωφελιμισμός ή η ραστώνη της ευζωίας νά αφανίσουν την εσωτερική αγρύπνια. Γιατί κανένα αγαθό δέν είναι σημαντικότερο από την αξιοπρεπή ελευθερία του ανθρώπου.
Καί ζώστηκε η Φυλή τα πενιχρά άρματά της και ξεχύθηκε στα κακοτράχαλα βουνά. Κι άρχισε η θριαμβευτική πορεία πρός το καθήκον με ασπίδα όχι από μέταλλο, αλλά με την άτρωτη ελληνική καρδιά και την πίστη στη Μεγαλόχαρη. Μέ λιτότατα μέσα, πέρα από τον επίβουλο επιδρομέα με τις σιδερόφακτες μεραρχίες του, είχε ν’ αντιπαλέψει με τα στοιχεία της Φύσης: Το χιόνι, τις καταιγίδες, την παγωνιά. Κι έκανε αίσθητή την παρουσία της όχι μόνο στις βουνοπλαγιές της Πίνδου, μα και στά πέλαγα και στα αιθέρια ύψη.
Μελανοχίτωνες και Αλπινιστές, Λύκοι της Τοσκάνης και Βερσαλλιέροι, οι εκλεκτότερες μονάδες των αντιπάλων συντρίβονται πάνω στο βράχο της Ελληνικής λεβεντιάς. Ο υπερφίαλος εχθρός πανικοβάλλεται, αποδεκατίζεται, απωθείται, υποχωρεί. Γιά άλλη μιά φορά στην Ιστορία "η αδιαφορία προς το θάνατο νικά το θάνατο".
Κορυτσά, Πρεμετή, Αργυρόκαστρο, Πόγραδετς, Χειμάρρα, Άγιοι Σαράντα, Κλεισούρα: Έπαθλα νίκης δαφνοστεφανωμένα, κοσμοσωτήριο μήνυμα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων ιδεωδών, της θρησκείας, της πατρίδας, της ελευθερίας, της ισότητας των λαών, θ’ αναπτερώσουν το πεσμένο ηθικό των κατατρομαγμένων από τη ναζιστική λαίλαπα λαών της Ευρώπης.
Αλλά η απάντηση του Χίτλερ έμελλε να είναι ραγδαία. Ογκώδη στρατιωτικά τμήματα, οπλισμένα με το πάθος και το μίσος του Φασισμού, με άπειρα πολεμικά μηχανήματα εισβάλλουν στο πάτριο έδαφος, για να ξεπλύνουν το όνειδος. Ακολουθεί η αυτοθυσία των στενών του Ρούπελ και το μοιραίο επιστέγασμα του άνισου και διμέτωπου αγώνα: Το έθνος θα κατακτηθεί, αλλά δε θα προσκυνήσει.
Κι ενώ η γερμανική μπότα πατούσε την πρωτεύουσα κι ο πόλεμος τερματιζόταν προσωρινά, ο εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών έκλεινε με τα λόγια: «Πιστεύομεν εις την ελευθερίαν, όπως πιστεύομεν εις τον Θεόν και εις την ζωήν».
Καί πάλι η αναμέτρηση ανάμεσα στη λιτότητα και το στόμφο, τη φιλοπατρία και τον ιμπεριαλισμό. Η τεχνοκρατία, χάρη στο σιδερένιο όγκο της, θα πετύχει για μια στιγμή να γονατίσει τη μαχόμενη ψυχή. Η αντιστροφή, όμως, έρχεται γρήγορα, γιατί το πάθος της ελευθερίας είναι αυτό που προσδιορίζει την ελληνική ψυχή. Όπως ο Μουσολίνι προηγουμένως, κι αυτός ο φόβος και τρόμος του κόσμου πέφτει ντροπιασμένος, αιμόφυρτος στη γιγαντομαχία της Κρήτης. Εγκαταλείφθηκαν τα σχέδια γιά κατάκτηση της Κύπρου, του Σουέζ, της Αιγύπτου.
Και δέν αποκρούσαμε απλώς τους εισβολείς. Ξαναζεστάναμε στην καρδιά όλου του κόσμου, του αποναρκωμένου εκείνο τον καιρό, τον πόθο της Ελευθερίας. Το τονίζει ο Αντρέ Ζίντ στο ιστορικό γράμμα του:
«Θαυμαστέ λαέ της Ελλάδας, ξέρετε τί είσαστε σήμερα γιά τήν άλλη Ευρώπη; Τί αντιπροσωπεύετε στα μάτια μας; Επί μήνες φρικτούς δέ γνωρίσαμε παρά ατυχήματα και πίκρες, το γκρέμισμα όλων των στηριγμάτων τής περηφάνιας μας. Έλληνες, αντιπροσωπεύετε στά μάτια όλων των ανθρώπων το θρίαμβο της παλλικαρίσιας αρετής, την αληθινή αξία του μικρού αριθμού της ποιότητας. Καί πόση ευγνωμοσύνη, πρέπει νά σας χρωστά όλη η οικουμένη, γιατί της ξαναδώσατε την εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, γιατί της αναζωογονήσατε το θαυμασμό, την αγάπη και την ελπίδα».
Όταν πιά είχε διαπιστωθεί πως η επίθεση φασισμού και ναζισμού είχε αποτύχει, ο Αγγλος στρατιωτικός κριτικός Σύριλ Φώλς μιλώντας από το BBC του Λονδίνου διακήρυττε:
«Δεν είναι δυνατό να λησμονήσουμε ποτέ τι χρωστάμε στους Έλληνες. Είναι ο πρώτος λαός, που μέσα σ’ όλη την Ευρώπη, όχι μόνο αντιστάθηκε στον επιτιθέμενο, αλλά και τον έδιωξε από τη χώρα του και τον κυνήγησε κατόπιν. Οφείλουμε στους Έλληνες μέγα χρέος, γιατί εκείνοι πρώτοι έσπασαν την πομφόλυγα του αήττητου φασισμού».
Κι ο Άντονυ Ήντεν, υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρεττανίας τότε ομολογούσε:
«Οι ήρωες, που έχουν βάψει με το αίμα τους την ιερή γη της Β. Ηπείρου, οι μαχητές της Πίνδου, θα φωτίζουν μέσα στους αιώνες την οικουμένη».
Σταχυολογώντας αποσπάσματα από τη γενική αναγνώριση και τον παγκόσμιο θαυμασμό που εκφράστηκε, δέν πρέπει να παραλειφθεί η δέσμευση του στρατηγού Ντέ Γκώλλ:
«Ο αγών της Ελλάδος και τα κατορθώματά της δημιουργούν δι’ αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα», καθώς και η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού της Αγγλίας Ουϊνστων Τσώρτσιλ:
«Άς μείνει ήσυχη η Ελλάδα. Θά πάρει, όλα όσα της ανήκουν. Θά αποκτήσει τα εδάφη της στό ακέραιο και θα ζήσει περήφανη και ηρωϊκή μέσα στους νικητές».
Κι ακόμα πιό πέρα...
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Χένρυ Ουάλλας κατέθετε:
«Οι καρδιές μας είναι μαζί με τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά της Ελλάδας. Ποτέ δέ θά λησμονήσουμε τις αδικίες που έχουν διαπραχθεί σε βάρος της Ελλάδας, όταν έλθει η ημέρα της κρίσεως».
Όσο γιά το ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας, αυτός διακήρυττε: «Έλληνες, σας ευγνωμονούμε! Καί πλησιάζει ο καιρός που θα σας πληρώσουμε για τη θυσία, με μιά Ελλάδα που θά κυριαρχεί στη Μεσόγειο. Όταν νικήσουμε θα μπούμε στη Βουλγαρία σαν τιμωροί, στη Γιουγκοσλαβία σαν ελευθερωτές και στην Ελλάδα σαν προσκυνητές».
Ήλθε κάποτε η ημέρα της κρίσεως. Καί οι... μεγάλοι, που αν δέν ήταν η Ελλάδα, θα έχαναν τόν πόλεμο, μπήκαν σαν προσκυνητές στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα σαν τιμωροί.
Μετά τόν πόλεμο έπαθαν όλοι τους ξαφνική και ολική αμνησία. Τό "ποτέ δέ θα λησμονήσουμε" έγινε "ποτέ δέ θα θυμηθούμε" ή "ουδέποτε", όπως είπε ο Άγγλος υπουργός Χόπκινσον, όταν αρνιόταν στην Κύπρο να ζήσει ελεύθερη και ενωμένη με την Ελλάδα. Ο ίδιος ο Άντονυ Ήντεν είπε στον Αλ. Παπάγο το 1953: «Διά την Βρεταννικήν Κυβέρνησιν δέν υφίσταται Κυπριακόν ζήτημα ούτε εις το παρόν ούτε εις το μέλλον».
Με τέτοιες δηλώσεις κι άλλες παρόμοιες οι χρεώστες μας έγιναν πιστωτές και έχουν την απαίτηση να λέμε ότι τους χρωστάμε την επιβίωσή μας. Και ενώ έχομε δικαιώματα αναμφισβήτητα, που τα αποκτήσαμε με το αίμα μας, ανέχονται και υποκινούν οι... μεγάλοι τους "απόλεμους" Τούρκους να τα διεκδικούν για τη χώρα τους.
Τελικά, αντί "να πάρει η Ελλάδα όλα, όσα της ανήκουν και ν’ αποκτήσει τα εδάφη της στο ακέραιο", η Αλβανία κράτησε την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο, οι βόρειοι γείτονες μας κυκλοφορούν χάρτες για Μακεδονικό κράτος, (σ.σ. αυτά τότε... σήμερα πήρανε και το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας) οι Τούρκοι άρπαξαν το 40% της Ελληνικής μεγαλονήσου και προβάλλουν αναιδώς αξιώσεις στο Αιγαίο. Και σ’ αυτόν τον ακρωτηριασμό της πατρίδας μας, οι... μεγάλοι προσπαθούν ακόμα να θυμηθούν. Άλλο είναι τα ωραία λόγια κι άλλο οι γενναίες πράξεις.
Εν τούτοις, οι Έλληνες δεν έχασαν -και δεν πρέπει να χάσουν- τη μνήμη τους. Όσο κι αν η πάροδος του χρόνου αλλάζει συνήθως το κλίμα, μειώνει το ζωηρό αντίκτυπο, ελαττώνει την αρχική λάμψη των ιστορικών γεγονότων, που προσδίδει η αμεσότητα των εντυπώσεων, υπάρχουν ιστορικά γεγονότα που αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου, επειδή οι ιδέες που τα είχαν θερμάνει συνυφαίνονται με ό,τι παραμένει αναλλοίωτο μέσα στους ανθρώπους και τους λαούς.
Οι Έλληνες θυμούνται πως οι αληθινά μεγάλοι πορεύονται πάντοτε μόνοι το δρόμο της αρετής. Τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορικής τους πορείας ήταν ολομόναχοι, αβοήθητοι.
Γι’ αυτό ακριβώς, σε χρόνους χαλεπούς σαν τους σημερινούς, έχει χρέος το έθνος -γιά να αντισταθεί στους παντοίους κλυδωνισμούς- να επιδείξει σύμπνοια, ομοψυχία, πίστη, φιλοπατρία. Να κινητοποιήσει όλες τις κρυφές ή φανερές εθνικές δυνάμεις. Να έχει πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του. Να διατηρεί αφυπνισμένη τη συνείδησή του.
Όταν κάποτε ρώτησαν τον αδίστακτο και σκοτεινό Φλωρεντινό πολιτικό και φιλόσοφο Μακιαβέλλι πώς κατακτάται ένας λαός, εκείνος απάντησε: «Ένας λαός κατακτάται, αν σφαγεί μέχρις ενός. Καί μιά μονάχα συνείδηση αν επιζήσει σ’ αυτό τό λαό, θα τη συναντήσετε μπροστά σας σε μερικά χρόνια».
Άγρυπνη συνείδηση! Πάντα θα υπάρχει κάποιος Γκράτσι που θα φέρνει τελεσίγραφα μέσα στη νύχτα, αλλά πάντα θα παίρνει την ίδια στερεότυπη γενναία απάντηση:
"ΟΧΙ", γιατί ο Έλληνας πιστεύει πως η ζωή του πρέπει να τελειώνει ή γιά την Ελευθερία του ή με την Ελευθερία του.
Κ. Ξ. (Φιλόλογος)
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ
(Σοφία Βέμπο)
Μέσ’ τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’ αντικρύσουνε,
τα παιδιά τους που ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε,
Μα για κείνους που ’χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει
ας χαιρώμαστε,
και ποτέ καμμιά ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας θάψει
κι’ ας ευχώμαστε·
Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
Παιδιά στη γλυκειά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες, να ’ρθετε ξανά.
Λέω σ’ όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι’ η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα
δεν ταιριάζουνε,
Ελληνίδες του Ζαλλόγγου
και της Πόλης και του Λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι’ αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες·
Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
Παιδιά στη γλυκειά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες, να ’ρθετε ξανά.
Με της νίκης τα κλαδιά
σας προσμένουμε Παιδιά!!!
ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940